CZY RODZICE POWINNI BYĆ ZAWSZE ZGODNI?
Wielu specjalistów uważa „wspólny front†rodziców za niezbędny element właściwego procesu wychowawczego. Mówienie jednym głosem ma gwarantować dziecku poczucie bezpieczeństwa, wychowanie w jasno wyznaczonych granicach. Ale czy gdy spotyka się dwoje ludzi, dwie odrębne jednostki, jest możliwe, aby zawsze mieli takie samo zdanie? Poszukując porozumienia, warto pochylić się nad potrzebami nie tylko dzieci, ale także własnymi i partnera. Przydatna jest tu głęboka relacja i szacunek dla drugiej osoby.
Każde dziecko jest inne, podobnie jest z dorosłymi. Tym bardziej niemożliwe jest, aby zawsze i we wszystkim mama i tata mówili i myśleli to samo. Wywodzą się z różnych rodzin, różnych tradycji, nie zawsze więc mają takie same pomysły. Dążenie za wszelką cenę do jednomyślności z góry skazane jest na niepowodzenie. Inność rodziców to dla dzieci piękny przykład, że mimo swoich odmienności i różnic można stworzyć dobry związek, w szacunku dla granic każdego z partnerów, również swoich własnych. Dzięki inności mamy i taty dzieci mają okazję spojrzeć na świat z różnych perspektyw. Czas spędzony z tatą różni się od czasu spędzonego z mamą. Nie jest gorszy ani lepszy, jest po prostu inny.
Do nieporozumień dochodzi każdego dnia. Dzieci nie lubią, gdy ich rodzice się kłócą, jednak sprzeczki wydają się być nieuniknione, a to, co jest w nich najważniejsze, to moment pogodzenia się. Oczywiście nawet w bardzo ostrej wymianie zdań warto zachować kontrolę i umiar, ale postanowienie „nigdy nie będziemy się kłócić przy dzieciach†może być trudne do spełnienia. Na pewno warto przemyśleć kwestię dobrej komunikacji. Dzieci uczestniczące w wymianie zdań swoich rodziców uczą się, jak spierać się i godzić, dochodzić do porozumienia i rozmawiać w sytuacjach trudnych. A gdy nawet zdarzy się tak, że emocje wezmą górę, to przecież też nie koniec świata! Informacja, że rodzice nie są ze stali, mają swoje emocje i umieją przyznać się do błędu, to również ważna kwestia w procesie kształtowania własnych postaw. Bo przecież każdy może czasem popełnić błąd.
Dzieci doskonale wyczuwajÄ…, kiedy doroÅ›li nie sÄ… szczerzy. A zaufanie opiera siÄ™ na szczeroÅ›ci. Z tego prostego powodu dzieci bardziej niż jednomyÅ›lnoÅ›ci potrzebujÄ… autentycznoÅ›ci w relacjach. Robienie czegoÅ› wbrew sobie, „bo tak ustaliliÅ›myâ€, zazwyczaj szybko zostanie odkryte i uznane za sztuczne, a jednoczeÅ›nie niesie ze sobÄ… przekaz, że w relacjach trzeba za wszelkÄ… cenÄ™ dopasować siÄ™ do drugiej osoby. A przecież rodzicom zależy na tym, by ich dzieci miaÅ‚y swoje zdanie i Å‚atwo nie ulegaÅ‚y wpÅ‚ywom. Warto wiÄ™c być w tym dla nich przykÅ‚adem.
Wiele osób twierdzi, że wspólne życie to sztuka kompromisów. Każde z partnerów musi z czegoś zrezygnować, tak by wypracować takie rozwiązanie, które będzie do zaakceptowania przez obie strony. Kompromis niesie jednak często ze sobą poczucie krzywdy, straty. Szukanie porozumienia to sztuka, której celem jest doprowadzenie do takiej sytuacji, by każdy czuł, że jego potrzeby są ważne, że ktoś się o nie troszczy, nie zaś, że został zmuszony do ustępstw. W znajdowanie rozwiązań w sytuacjach rodzinnych warto zaangażować również dzieci – ich świeże spojrzenie może czasem podsunąć zupełnie nieoczekiwane pomysły.
Zgoda na to, że rodzice nie zawsze muszą mieć takie samo zdanie, wiele ułatwia. Pozwala nie patrzeć na relację partnera z dzieckiem przez pryzmat własnej relacji. Bo dobrze jest, gdy każdy z rodziców wprowadza nieco inny pierwiastek w świat dziecka, pokazując przy tym szacunek dla drugiego człowieka.
Więcej na ten temat znajdziecie Państwo na stronach:
https://www.youtube.com/watch?v=RhADuFrdKHE
Â
Â
Pozdrawiam – Krystyna Dura
| « poprzednia |
|---|